Zoals bijna iedere puber had ook ik een baantje na schooltijd, dat was in een dierenartsenpraktijk in het dorp waar ik woonde.

 

Daar liep een Cairn rond, een kleine vriendelijke hond met een pittige uitstraling en vooral nieuwsgierig en ondernemend.  Een hond die het hart stal van een jonge meid. Het gezin breidde zich uit, dus was ik er ook vaker om op de kinderen te passen. En daarvoor mocht ik dan een puppie van Isobel hebben als daarmee gefokt werd.

Zo gezegd, zo gedaan…………………..

Eén probleem, vaders moest nog toestemmen, en hij was onverbiddelijk; “Als jij met een hond binnenkomt ga je met je hond en al de deur uit” was zijn antwoord als ik er over begon. Maar toen ging het toch gebeuren, er werd een geschikte partner voor Isobel gezocht en gevonden bij Mevr. Denee, Ned. Kamp. Arco v. Herderswiekhof.  Mijn pup werd gemaakt dus mocht ik mee naar Wierden. Mevr. Denee was blijkbaar op de hoogte van mijn komst en vertelde alles over de Cairn en ze liet mij al haar honden zien.

Diep onder de indruk ben ik huiswaarts gekeerd en vanaf die tijd werd alles wat ook maar met de Cairn te maken had verzameld. Negen weken later werd mijn pup Wanda en twee reutjes geboren en reken erop dat ik er bovenop zat. Zes weken lang bij de pups gezeten en van werken kwam dus niet veel.

 

ME AND MY SHADOW

 

Toen brak de grote dag aan, met mand, riem en een grote appeltaart kwam de kleine rode rakker binnen. En wie is nu niet verkocht als je een Cairnpup ziet, dus ook mijn vader.

Inmiddels lid geworden van de N.C.T.C. en een adres gezocht die mij het trimmen van een Cairn bij kon brengen en dat was Wiesje van Zijl - de Jong. Afspraak gemaakt en met de trein naar Dubbeldam. Daar werd door Wiesje voorgedaan hoe een Cairn te plukken, precies een halve Cairn werd kaal geplukt en de andere helft zou ik thuis afplukken. Ook hier werd veel informatie verkregen en een inschrijfformulier voor een clubdag, en wat te doen als je een Cairn wil gaan showen.

  

De Cairn was mijn maatje, overal waar ik verscheen was Wanda bij mij of het nu werk, disco of bioscoop was.

 

Het was “me and my shadow”.

 

Maar ook ik werd ouder en er kwamen ook jongens om de hoek kijken. Maar maakte iemand een nare opmerking over de hond dan waren de vlinders weer snel verdwenen. Het was mij met mijn Cairn of anders niet. Ook ik heb een partner gezocht en gevonden die de kleine ruige rakker wist te waarderen en samen zijn we in 1974 gestart met de Cairns. In September 1976 kregen we ons eerste nestje. Een leven zonder een Cairn is voor mij bijna niet meer voor te stellen want het WAS en IS nog steeds liefde op het eerste gezicht.

 

Annie Besselink.

LOCHNAGAR.